Ma być optymistycznie

Witam Was po krótkiej przerwie. Sięgnęłam troszkę w przeszłość i poczytałam, co ja w tym blogu wypisuję.
O mamusiu kochana, co za smutas ze mnie. Jeśli na codzień jestem równie marudna co tutaj to szczerze współczuję mojej rodzinie i znajomym w realu.
I postanowiłam co następuje - nie będę narzekać. To moje jedyne postanowienie na Nowy Rok, palenie bowiem rzuciłam rok temu, a schudnąć nie zamierzam (grubsi są weselsi).
Generalnie łatwo nie jest, ale próbuję znaleźć dobre strony. I tak :

• będę miała więcej czasu na robótki, a ponieważ po raz pierwszy przyniosły one realny dochód to rodzinka czepiać się nie będzie.
• będę mogła troszkę popełnić rolę gospodyni domowej, pogotuje, posprzątam, a nie tylko praca i praca
• zmuszono mnie do innego spojrzenia na siebie i na życie - pozwoliłam, by życie mijało nie spodziewając się żadnej zmiany - taki kopniak w tyłek dobrze mi zrobi
• może podejmę jakąś naukę niezwiązaną z bibliotekarstwem, bo jak widać nie znamy dnia ani godziny...
• i przestanę kombinować w pracy, co by tu jeszcze zrobić, bo starania nie zostają dostrzegane, a dla idei pracowało się za komunizmu

I na koniec krótkie rozmówki kocie (sytuacja - Lola goni Zuzię)
ja - Lola, nie goń Zuzi, ona stara i gruba jest, zmęczy się
ja - Zuzia, nie warcz na Lolkę, ona młoda i głupia jest
Agata - Mamo, Lola po prostu uważa, że Zuzia prowadzi niezdrowy tryb życia i potrzebna jej gimnastyka, a Zuzia warczy, bo musi smarkuli powiedzieć, co o tym myśli

Szoguś kocha Zuzię

Przy kominku to i na drewnianych patyczkach wygodnie

A czarny sweter to najlepsze miejsce do spania

Kocham moje kicie, ale nie w środku nocy, kiedy uprawiają sporty.

Rozpoczęłam produkcje kartek wielkanocnych :)